بعضی ها

بعضی ها؛

شبیه عطر بهارنارنج هستند در کوچه پس کوچه های پیچ در پیچ دلت،

نفس میکشی...

آنقدر عمیقند؛ که عطر بودنشان را مي تواني تا آخرین ثانیه ی عمرت؛ در وجودت ذخیره کنی...

بعضی ها؛

شبیه ماهی قرمز کوچکی هستند که افتاده اند در تنگ بلورین روزگارت؛

جانت را با جان و دل در هوایشان؛ تازه میکنی...

بعضی ها؛

آرامش مطلقند؛

لبخندشان...

تلالو برق چشمانشان؛

صدای آرامشان...

اصلِ کار، تپش قلبشان...

انگار که یک دنیا آرامش را به وجودت تزریق میکند ...

و آنقدر عزیزند؛

آن قدر بزرگند

که میترسی نباشند و تو بمانی و یک دنیا حسرت...

بعضی ها؛

بودنشان...

همین ساده بودنشان...

همین نفس کشیدنشان؛

یک عالمه لبخند می نشاند روی  لبمان...

اصلا خداوندا؛

در خلقت بعضی ها؛ سنگ تمام گذاشته ای ...

سایه شان کم نشود از روزگارمان