دل نوشته بابا فرهاد

سلام بابایی

نمیدونم اینارو یه روزی میخونی یا نه ولی خودم اگه زنده باشم حتما یه روزی دوباره میخونمش!

بابایی امیدوارم هیچوقت درک نکنی که این روزا یعنی وقتی که تو دقیقا 2 سال و 3 ماهته چقدر این دنیا سخت و عذاب آور شده و چقدر نفس کشیدن سخته!

اصلا یه موقعی آدم آرزو میکنه که کاش تبدیل به درخت بشه!

شوخی کردم بابایی ولی اینو بدون تو این روزا که بهترین اتفاق نشنیدن خبرای بدتر از دیروزه ، تنها شادی و دلخوشی ما دیدن تو و همه کارای بامزه و اذیت ها و غرغر کردناته که آدمو به تحمل این دنیای اعصاب خردکن و بدرد نخور تشویق میکنه.

باور کن حاضرم 1000 سال دیگه همینجوری دست به سینه در خدمتت باشم و تو پدرمارو بسوزونی ولی سالم باشی و شاد و ما روزگارمون از اینم بد تر شد که شد......همش فدای سر محمدم که خیلی سخت به دستش آوردم و خیلی خیلی خیلی هم برام با ارزش و قیمتیه.

با ارزش تر از همه عمرم و همه زحمتای کل دنیا.

این حرفا رو فقط مامانی میفهمه که از اول تا آخرش با من و تو بوده و هست....

بابا فرهاد (بقول خودت فالادی)    9 اسفند 1392